Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

"Το ημερολόγιο ενός τρελού" στο Θέατρο Αλκυονίς με τον Γιώργο Μεσσάλα

Μονόλογος του Νικολάι Γκόγκολ
Σκηνοθεσία: Γ. Μεσσάλας
Ερμηνεύει: Γ. Μεσσάλας.
Μετάφρ.: Ντ. Θεμελή. 
Σκην.-κοστ.: Β. Τσιντσικώφ.


Περισσότερες Φωτογραφίες

Με διαβρωτικό και σαρκαστικό χιούμορ, αυτό το έργο μιλά για αλήθειες που οι περισσότεροι φοβούνται να αντιμετωπίσουν.

_________________

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Νίκος Βασταρδής - Το «τελευταίο αντίο» στον αγαπημένο ηθοποιό -




Ο θάνατος του αγαπημένου μας συντρόφου και φίλου Νίκου Βασταρδή μας γεμίζει θλίψη. Περπατήσαμε για δεκαετίες μαζί στους δύσκολους δρόμους της ανανεωτικής αριστεράς. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως σημαντικό θεατράνθρωπο, ενεργό πολίτη και συναγωνιστή.
Στέλνουμε την αγάπη μας στην Έντα και στην Άννα.
19 /03 /2012


Σε ηλικία 88 ετών, έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο, ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής.
Τους τελευταίους μήνες η υγεία του γνωστού ηθοποιού ήταν επιβαρυμένη εξαιτίας ενός ατυχήματός του, ενώ μέχρι πριν μερικούς μήνες ήταν υγιέστατος και δίδασκε στη σχολή του.
Το «τελευταίο αντίο» στον αγαπημένο ηθοποιό - από συγγενείς και φίλους - θα δοθεί αύριο Τρίτη 20 Μαρτίου στις 3 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Χαλανδρίου.
Ο Νίκος Βασταρδής γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1942, στην «Αγριόπαπια» του Ερρίκου Ίψεν.
Έως το 1944, εμφανίστηκε στα θεατρικά έργα: «Για ένα κομμάτι γης» του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιούντ, «Στέλλα Βιολάντη» του Γρ. Ξενόπουλου, «Χαρούμενα νιάτα» του Πιζέ.
Εκτός από το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε, επίσης, με το «Θέατρο του Λαού» και τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» (1945-1946), παίζοντας στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, στον «Μακρινό δρόμο» του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω «Πάνω στα βράχια». Tο 1947 συμμετείχε στον θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στο θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ασχολήθηκε με το μουσικό θέατρο, όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953 συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 και το 1956 επέστρεψε στην πρόζα και ερμήνευσε τον Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ «Του φτωχού τ' αρνί» με τον θίασο Τζ. Καρούσου - Μαίρης Λεκκού. Από το 1958 έως το 1962 συνεργάστηκε με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη και έπαιξε στα έργα «Βασίλισσα Αμαλία» του Γ. Ρούσσου, «Το τέλος του ταξιδιού» του Ρ. Σέρριφφ, «Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ, «Η δίκη των πιθήκων» των Λώρενς - Λη, «Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς» του Φρανκ Στέητον, «Οδύσσεια» του Μαν. Σκουλούδη, «Μαριμπέλ» του Μίγελ Μιούρα, «Βαθιές είναι οι ρίζες» των Ντ' Υσσώ - Γκάου.
Το 1965, μαζί με τον Μάνο Κατράκη και την Έλσα Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Την περίοδο 1965 - 1966 έγινε συνθιασάρχης με τον Κώστα Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή.
Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο σε επαρχιακές πόλεις και αμέσως μετά έπαιξε, σε συνεργασία με τη Νόρα Βαλσάμη, το έργο του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν «Ξενοδοχείο η ευτυχία». Ένα χρόνο αργότερα, ως συνθιασάρχης με την Ελένη Ερήμου, ανέβασε στο Θέατρο «Γκλόρια» το έργο του ’Αλκη Παπά «Σου χαρίζω τη γυναίκα μου». Ακολούθησαν τα: Πάμπλο Νερούντα «Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα» στο Θέατρο «Διάνα» - 1978, θίασος Παπαγιαννόπουλου - Βασταρδή - Ερήμου, «Σκάνδαλο στην Τράπεζα» του Βερνέιγ - θίασος Ζωής Λάσκαρη, Γ. Ρούσσου «Φρύνη» (Ευθείας). Το 1981 έκανε περιοδεία με δικό του θίασο.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο «Θεμέλιο», όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα, όπως: «Τα διαστημικά χρυσάνθεμα» του Ζίντελ, «Κλειστές πόρτες» του Σαρτρ, «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη.
Κινηματογράφος - τηλεόραση
Αντίθετα με την παρουσία του στο σανίδι, αυτή στη μεγάλη οθόνη δεν ήταν ιδιαίτερα έντονη αφού εμφανίστηκε μόνο σε μερικές ταινίες, με πιο χαρακτηριστικές τις: «Χωρίς συνείδηση», «Ιπποκράτης και Δημοκρατία», «Παύλος Μελάς». Η στροφή του Νίκου Βασταρδή στη μικρή οθόνη την δεκαετία του 1970 υπήρξε άκρως επιτυχημένη, αφού σημείωσε μεγάλη επιτυχία συμμετέχοντας σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων και σειρές όπως οι: «Εν τούτω νίκα», «Ανακριτικό γραφείο» και «Πορφύρα και αίμα» όπου υποδύθηκε τον Ρωμανό Διογένη δίπλα στη Βασίλισσα Ευδοκία της Βούλας Ζουμπουλάκη.
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου «Θεμέλιο». Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.) με ημερομηνία εγγραφής 1-3-1943, της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Ήταν πατέρας της ηθοποιού και σεναριογράφου Αννας Ανδριανού.


Φιλμογραφία
«Έλα στο θείο...» (1950)
«’σσοι του γηπέδου» (1956)
«Οι καθώς πρέπει» (1963)
«Το τεμπελόσκυλο» (1963)
«Οι καταφρονεμένοι» (1965)
«Θέλω πίσω το παιδί μου» (1969)
«Επίσημη αγαπημένη» (1969)
«Υποβρύχιον: Παπανικολής» (1971)
«Μπουμ ταρατατζούμ» (1972)
«Χωρίς συνείδηση» (1972)
«Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία» (1972)
«Παύλος Μελάς» (1974)
«Δολοφονήστε τον Μακάριο» (1975)
«Θύρα 7 η μεγάλη στιγμή» (1983)


Δήλωση Παύλου Γερουλάνου
Πληροφορούμενος τον θάνατο του Νίκου Βασταρδή, ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλος Γερουλάνος προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Ο Νίκος Βασταρδής υπήρξε ένας σημαντικός Δάσκαλος του ελληνικού Θεάτρου.Υπηρέτησε σε όλη του σχεδόν τη ζωή την Τέχνη του με ήθος, συνέπεια, και μεγάλη αγάπη για τους νέους ανθρώπους, σε πολλούς από τους οποίους μεταλαμπάδευσε γενναιόδωρα τη γνώση και την εμπειρία του. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του».

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Μια πορνογραφική σχέση στο Θέατρο Αθηνών

ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ

Κοινωνικό του Φιλίπ Μπλασμπάν
Σκηνοθεσία: Κ. Μαρκουλάκης
Ερμηνεύουν: Στ. Μάινας, Δ. Ματσούκα. Μετάφρ.: Ι. Μαντζαβίνου. Σκην.-κοστ.: Αθ. Σμαραγδή. Μουσ.: Μ. Μάτσας. Φωτ.: Αλ. Γιάνναρος.



Περισσότερες Φωτογραφίες

Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται μέσω ερωτικής αγγελίας με σκοπό την πραγμάτωση μιας ερωτικής φαντασίωσης. Μαζί επιχειρούν να ανασυνθέσουν την ιστορία τους μέσα από ένα παιχνίδι μνήμης και τελικά έρχονται αντιμέτωποι με τον έρωτα.


ΑΘΗΝΌΡΑΜΑ.gr
_________________________________

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Εφυγε από την ζωή η Σμαρούλα Γιούλη


Εφυγε από την ζωή το πρωί της Τετάρτης η ηθοποιός Σμαρούλα Γιούλη, σε ηλικία 78 ετών, τρεις μήνες μετά τον χαμό του συζύγου της, Βαγγέλη Λειβαδά, ο οποίος κάηκε ζωντανός μέσα στο σπίτι τους στην Γλυφάδα.

Εφυγε από την ζωή η Σμαρούλα Γιούλη
Η γνωστή ηθοποιός το τελευταίο χρονικό διάστημα έπασχε απο άνοια.
Η κηδεία της γίνει την Παρασκευή από το νεκροταφείο Ζωγράφου.
Η Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δ. Ροντήρη και συνέχισε με χορό και τραγούδι. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά, 9 ετών το 1943, στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς», για να ακολουθήσουν αρκετές ακόμα.
Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο «Χαρούμενα νιάτα» και στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Κατερίνα και το Μάνο Κατράκη στο έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Από το 1958 ως θιασάρχης πλέον, ανέβασε τα έργα: «Άννα Φρανκ», «Κουρέλι», «Πειρασμός» κ.ά.
Εφυγε από την ζωή η Σμαρούλα Γιούλη
Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με το σύζυγό της, θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασαν πολλά έργα ελλήνων συγγραφέων (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσο, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένων (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.) και συνεργάστηκε, με σχεδόν, όλους τους έλληνες σκηνοθέτες. Ακόμα έχει σκηνοθετήσει πρόζες και μουσικά θεάματα όπως το μιούζικαλ«20 χρόνια Θεοδωράκης», «Καφενείον η Ελλάς» κ.ά.
Χαρακτηριστικές ταινίες: Έλα στο Θείο, Της Νύχτας τα Καμώματα, Στουρνάρα 288, Ο Θόδωρος και το Δίκανο.
*από το:

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

  • Εφυγε από την ζωή η Σμαρούλα Γιούλη


  • Εφυγε από την ζωή η Σμαρούλα Γιούλη

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Tης Κων. Ρίτσου - Ζαβόλια "ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ" Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΙΟΥ ΝΤΕ ΜΟΡΕΫ ΗΡΩΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ ΣΚΩΤΙΑΣ


    Κυκλοφόρησε    
της Κωνσταντίνας Ρίτσου - Ζαβόλια
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΙΟΥ ΝΤΕ ΜΟΡΕΫ
ΗΡΩΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ ΣΚΩΤΙΑΣ
THE BOY AND THE WELL OF MEMORY
THE STORY OF ANDREW DE MORAY
AND HIS TIMES
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
από τις εκδόσεις του περιοδικού ΥΦΟΣ


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Ο μεγάλος ποιητής Χικμέτ λέει
«ό,τι κι αν είναι τ’ άστρα εγώ την
γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα το
πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι
ένας άνθρωπος που τώρα αλυσοδέ-
νουνε». Έτσι η συγγραφέας αυτού του
μυθιστορήματος Ντίνα Ρίτσου είναι η
παρέα αυτού του Άγγλου σκυλάκου
που βγάζει την γλώσσα του σε τύραννους και τυραννίσκους. Ήταν για
πολλά χρόνια γιατρός κυτταρολόγος (η συγγραφέας όχι ο σκυλάκος).
Όμως για σοβαρούς λόγους υγείας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το
ιατρικό επάγγελμα. Ακόμα είναι αριστούχος απόφοιτος στης Δραματι-
κής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου με μεγάλη εμπειρία στο Θέατρο
σαν ηθοποιός, μεταφραστής, σκηνοθέτης. Έχει ασχοληθεί κυρίως με
Σαίξπηρ και Ελληνικές Τραγωδίες. Έχει σκηνοθετήσει Ίωνα, Ιππόλυτο,
Άλκηστη του Ευριπίδη, «Μορφές αρχαίας τραγωδίας» (σύνθεση πάνω
στην Ορέστεια και την Ηλέκτρα του Σοφοκλή), «Αναζητώντας τον Ου-
ίλλιαμ» (σύνθεση και μετάφραση έργων του Σαίξπηρ), «Καβαλάρηδες
της Θάλασσας» του Συνγκ, «Μίλα μου σαν την Βροχή» του Τ. Ουίλ-
λιαμς, το Πανηγύρι του Κοκτώ, τις «Αγνοούμενες» της Ρεζά ντε Βετ
και άλλα. Σε αυτά συμμετείχε και σαν ηθοποιός και είχε για χρόνια δικό
της θεατράκι στην Κυψέλη, το «Ατελιέ Πάρνηθος 29». Εκεί ανέβασε
το «Πέρασμα» της μεγάλης Νοτιοαφρικάνας δραματουργού Ρεζά ντε
Βετ (σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασίου) καθώς και τις «Αγνοούμενες»
σε σκηνοθεσία δική της. Τα δυο έργα της ντε Βετ, Αγνοούμενες και
Πέρασμα εκδοθήκαν σε μετάφραση της από τις εκδόσεις Ηριδανός.
Συνέθεσε επίσης το 2008 το κείμενο της Medea Furiosa, σύνθεση από
Μήδεια Ευριπίδη και Σενέκα μαζί με Όπερα, που ανέβηκε σε σκηνο-
θεσία Βασίλη Αναστασίου από το Petit Opera du Monde, όπου έπαιξε
και τον κύριο ρόλο.
Το 2009 εξέδωσε από τις εκδόσεις Παρουσία, το πρώτο ιστορικό
της μυθιστόρημα «Οι Κήρες των Λεόντων» που αφορούσε την ηρωϊκή
εποχή του 17ου αιώνα - χρυσού αιώνα του Ολλανδικού Διαφωτισμού,
όπου θεμελιώθηκε η κοινωνική ασφάλιση. Το έργο αυτό μεταφράσθηκε
στα Αγγλικά από την ίδια με τον τίτλο «The Lion Souls» και εκδόθηκε
από την Παρουσία για να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό.
Το 2011 με τις Αγγλικές εκδόσεις Auch Books εξέδωσε το ιστορικό
μυθιστόρημα «The Boy and the Well of Memory» το οποίο μετέφρασε
στα Ελληνικά για τις εκδόσεις Ύφος.
Τα έργα της, τόσο ως συγγραφέα όσο και ως σκηνοθέτη, έχουν Ευ-
ρωπαϊκό προσανατολισμό και παραλληλίζουν -χρησιμοποιώντας και
κάποιο μεταφυσικό στοιχείο- τους κοινούς αγώνες του Ελληνικού λαού
και των Ευρωπαϊκών λαών.
Ο ρόλος όμως που την ξεκουράζει είναι να παίζει με αυτόν τον σκυ-
λάκο, λιονταράκο, που βγάζει γλώσσα σε κάθε κακό και τύραννο...
www.auchbooks.co.uk

www.on-gr.blogspot.com




Κεντρική Διάθεση βιβλίου:
Εκδόσεις ΥΦΟΣ

Πυθίας 6, πλατεία Κυψέλης
11364 ΑΘΗΝΑ
Τηλ: 210 8656731, 22940 99125

email: kepeme@gmail.com
www.yfos-magazine.gr



Να ζει κανείς ή να μη ζει;


ΘΕΑΤΡΟ Κάτια Δανδουλάκη

Πολωνία, 1941. Μια ομάδα θεατρίνων ξεγελά με τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις της τους συνταγματάρχες των SS. Φαρσοκωμωδία γνωστή από την κινηματογραφική της μεταφορά με τον Μελ Μπρουκς, ανεβαίνει σε μια λαμπερή παραγωγή, με τους Π. Χαϊκάλη και Κ. Δανδουλάκη ιδανικούς στους ρόλους τους .

(δείτε στιγμιότυπα από το έργο)

Κωμωδία του Nick Witdy

Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππας
Ερμηνεύουν: Κ. Δανδουλάκη, Π. Χαϊκάλης, Γ. Τσιμιτσέλης, Τ. Κωστής. Σκην.: Αντ. Δαγκλίδης. Κοστ.: Έβ. Σιούπη. 

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Athens-online.gr: Σταύρος Ζαλμάς: "Έχω βρεθεί κάτω από το όριο της φ...

Athens-online.gr: Σταύρος Ζαλμάς: "Έχω βρεθεί κάτω από το όριο της φ...:

Ο Σταύρος Ζαλμάς έχει μάθει να λέει αλήθειες. Ο ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό ΕΓΩ! για τα δύσκολα χρόνια της ζωής του, τις εποχές της μ...


«Υπήρξα έως και πολύ φτωχός στη ζωή μου! Αλλά όταν κανείς ξεκινά τη ζωή του και προσπαθεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και, εν πάση περιπτώσει, αγωνίζεται να ανοίξει το δρόμο του, χωρίς να έχει κεφάλαια από το σπίτι του, είναι λογικό να περάσει περιόδους φτώχειας. (...) Έχω βρεθεί αρκετές φορές κάτω από τα όρια της φτώχιας...» είπε ο Σταύρος Ζαλμάς ο οποίος αποκάλυψε και το πως ένιωσε μετά από ένα σοβαρό ατύχημα. «Δεν άλλαξε τη θεώρησή μου για τα πράγματα το ατύχημα. Δεν άλλαξα χαρακτήρα ή ιδιοσυγκρασία. Στην κοσμοθεωρία μου, δεν ήμουν μακριά από αυτό που υπέδειξε η επεξεργασία του γεγονότος.»