Στάθης Ψάλτης
Διαβάζω πολλά που γράφονται για τον Στάθη Ψάλτη από χθες... Στα τόσα που περνάμε, ας τα υποστούμε και αυτά... (Κράτησα ωστόσο τις εξαιρετικές σημειώσεις τριών φίλων εδώ, τις καταχωρώ παρακάτω...)... Ήταν καλοκαίρι του 1992, στο Ρέθυμνο, είχε έλθει ο Στάθης Ψάλτης με τον θίασο του για μια παράσταση, συνεργαζόμουν τότε στον ραδιοφωνικό σταθμό "Studio Ρέθυμνο" του Ρακιντζή, ήρθε ο Στάθης για μια συνέντευξη.
Η συνέντευξη βέβαια ήταν καθαρά διαφημιστική για την παράσταση, ωστόσο είχε χρόνο ως να ξεκινήσει η παράσταση, και αμέσως μετά, και για δυό ώρες περίπου πήγαμε για ένα καφέ σε ένα απόμερο στέκι όπως ο ίδιος μου ζήτησε. Μαζί ήταν και η (μετέπειτα και για μια εποχή σύζυγος του) Νεκταρία Μπούρα. Συζητήσαμε για τα ΜΜΕ, (ήταν τότε η άνθηση της "Λάμψης" κ.λπ...), εγώ ετοιμαζόμουν για ένα περιοδικό στο Ρέθυμνο που ίσως κάποιοι θυμούνται, τις "Σελίδες της Κρήτης"...
Μπορώ να πω ότι ο Στάθης Ψάλτης ήταν από τους πλέον καταρτισμένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στον χώρο αυτό... Ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος με μυαλό πολύ κοφτερό... Με σκέψη υπέροχη και πεντακάθαρη... Αυτό!... Τίποτε άλλο δεν έχω να πω... Έτσι θα θυμάμαι τον άνθρωπο εκείνο... Τον Στάθη Ψάλτη στις εξαιρετικές ερμηνείες στον "Συμβολαιογράφο", και στους "Εμπόρους των Εθνών", που φυσικά οι νεώτεροι ουδόλως μάλλον γνωρίζουν...
~~~~~~~~
Από τις πολλές αναρτήσεις εδώ κρατάω τρεις:
- Της Ευανθίας Κοσσυβάκη:
"Σε πρωτογνώρισα όταν ήμουν 7 μόλις χρόνων ως έναν πολύ κακό,ύπουλο και φιλάργυρο ανθρωπάκο στον "Συμβολαιογράφο". Ως παιδάκι σε αντιπάθησα. Δεν μπορούσα ακόμη να κάνω το διαχωρισμό ρόλος ηθοποιού/ χαρακτήρας ηθοποιού. Σε φοβόμουν κιόλας... Αργότερα ως έφηβη ήσουν το άτομο που μόνο που στο άκουσμα του ονόματός σου γελούσα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κ. Ψάλτη για το πηγαίο χιούμορ σας και τη χαρά που σκορπιζατε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις όμορφες αναμνήσεις μου...τα θερινά σινεμά που με πήγαινε η γιαγιά μου για να σε θαυμάσουμε. Τη "δήθεν μαγκιά" που αποκτήσαμε εξαιτίας σας τη φοβερή δεκαετία του "80. Σας παρακολούθησα ξανά και στην 10η Εντολή και τον Κόκκινο Κύκλο. Ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Ότι ήσαστε άξιος ηθοποιός. Όντως σημαίνατε φως. Πόσοι άραγε ηθοποιοί έχουν αυτήν την ικανότητα να λειτουργούν εξαιρετικά και σε δραματικούς και σε κωμικούς ρόλους; Καλό ταξίδι! Τρέλανε τους όλους φθάνοντας στον προορισμό σου με την ατάκα σου: "Κούλα ,με ακούς;;; Πολύ μεγάλο κ@λοπαιδο τελικά ο Κυριάκος...".
~~~~~~~~
- Του ηθοποιού Γιώργου Γεωργίου:
"Ξεκίνησες από πολύ μικρός την μάχη σου με την ζωή, έφηβος ακόμα μπάρκαρες για να μπορείς να επιβιώσεις, αλλά το Θέατρο ήταν ο διακαής σου πόθος, το οποίο φάνηκε πολυ φιλόξενο μαζί σου, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, πολεμήθηκες πολύ απ΄την παλιότερη γενιά, αισθανόταν πως κινδυνεύει απ' αυτό το νέο <σαμιαμίδι> όπως σε αποκαλούσαν και για τις νεώτερες γενιές ήσουν τεράστιος κίνδυνος, αφάνιζες τους πάντες στην σκηνή μ' ένα σου πέρασμα και μόνο. ΘΕΙΟ ΧΑΡΙΣΜΑ 42 χρόνια στο θέατρο και δεν συνάντησα άλλον ηθοποιό με το εκτόπισμα σαν το δικό σου!!!
Καθιερώθηκες πολύ γρήγορα ξεπερνώντας ακόμα και πείνα, δεν είναι ντροπή να το πω ότι το μωρό σας με την καλή μου Κάτια το ταίζατε νερό με ζάχαρη για να επιβιώσει, δεν σου χαρίστηκε σε τίποτα η ζωή ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ με μοναδικό σου όπλο το ταλέντο σου και μόνο!!!... Θυμάμαι σαν χθες ότι το 1977 στο Θέατρο ΒΕΜΠΟ άγνωστοι νέοι ηθοποιοί και δυό μας πως θέριζες όλη την παράσταση ήσουν ένας χείμαρρος ένα ορμητικό ποτάμι που παρέσυρε τους πάντες στο διάβα του. Αναγνώρισαν άπαντες το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΑΛΕΝΤΟ σου και υποκλήθηκαν μπροστά σου ακόμα και οι πιο δύσπιστοι και κακοπροαίρετοι Πρωταγωνιστές! Το όνομα σου μπήκε αμέσως πρώτο στις μαρκίζες των ποιων εμπορικών θεάτρων γεμίζοντας με χρυσάφι τα ταμεία των Επιχειρηματιών, πολλοί θησαύρισαν από σένα, εσύ όμως όχι, ήσουν καλοπροαίρετος και καλόπιστος νόμιζες ότι θέλουν το καλό σου, σε πόνεσε στα τελευταία χρόνια το Θέατρο και σε πρόδωσε, μόλις άρχισε μια μικρή κάμψη αμέσως οι περισσότεροι να αγνοήσουν τον ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΑΘΗ ΨΑΛΤΗ κι αυτοί ακόμα που σφαζόντουσαν μεταξύ τους για το ποιος θα σε έχει στον Θίασο του, μετά ίσως την μοναδική αποτυχία που έκανες στο Θέατρο, έπαθες το πρώτο -ευτυχώς ελαφρύ εγκεφαλικό- έκανες μια αποτυχία βρε αδελφέ...Ε ΚΑΙ; Θυμάμαι τότε που σου είχα πει: Μην στεναχωριέσαι παλικάρι μου...
ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ!!!...Με φίλησες και το σκέφτηκες πολύ αυτό που σου είπα κι είδα ένα ευτυχισμένο χαμόγελο να διαπερνά το πρόσωπο σου!... Το είχες πάρει πολύ κατάκαρδα καθ' ότι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και εγκατέλειψες την μάχη πολύ νέος ακόμα και έδωσε τα σκήπτρα σε άλλους αμφιλεγόμενους κωμικούς, άρχισες να χάνεις και εσύ ο ίδιος την εμπιστοσύνη στον εαυτόν σου και γέμισες ανασφάλειες, σου τα είχα πει σ ένα μας καυγά, ότι αρνείσαι να μάθεις νέα κείμενα και επαναπαύεσαι στα παλιά σου αστεία με αποτέλεσμα να λέει το κοινό που σε λάτρεψε όλο τα ίδια και τα ίδια μας λέει, κι ήσουν πολύ νέος ακόμα για να πετάξεις τον Στάθη στο περιθώριο και επί 15 χρόνια να απουσιάζεις απο τις Αθηναϊκές σκηνές περιοδεύοντας μόνο στην Επαρχία με τόσο αντίξοες συνθήκες χειμώνα-καλοκαίρι, μέσα στα κρύα, στις βροχές στα χιόνια και στους καύσωνες κι αυτό για να ικανοποιήσεις το κοινό που διψούσε για σένα, παραμέλησες για το Θέατρο και την αγάπη του κοινού σου ακόμα και την ΥΓΕΙΑ σου, την ταλαιπώρησες όσο δεν τις έπρεπε και σε αντάμειψε πολύ σκληρά και απάνθρωπα, ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ σου την ζωή, τώρα που μεγάλωσες λίγο και μπορούσες να προσφέρεις σαν καρατερίστας τόσα πολλά ακόμα στο θέατρο, εσύ μας την "έκανες" ήταν τεράστια τα αποθέματα που κουβαλούσες καλό μου σαμιαμίδι, μεγάλοι Κλασσικοί ρόλοι θα υποτάσσονταν στο τεράστιο μέγεθος του ταλέντου σου.
Κι όμως εσύ αποφάσισες να φύγεις και να μας αφήσεις ορφανούς, και με ξεγέλασες και εμένα καλή μου γενιά, στο Νοσοκομείο που σε επισκέφθηκα μου είπες μπροστά στο Χριστινάκι σου "τι ωραία νούμερα που μου είχες γράψει ρε Γιωργάρα!" Και δώσαμε υπόσχεση ο ένας στον άλλον ότι θα σου γράψω το επόμενο νούμερο για να το παίξεις την επόμενη σαιζόν, χάρηκες πολύ για αυτό είχα αρχίσει να στο γράφω, ήθελα να σε ανεβάσω ψυχολογικά, αλλά εσύ βιάστηκες να να φύγεις! Άγγελοι να συντροφεύουν τον Ύπνο σου καλέ μου ΣΤΑΘΗ και καλή αντάμωση ΑΔΕΛΦΕ!"
~~~~~~~~
- Toυ Δημήτρη Σταματάκη:
"Έμαθα για τον θάνατο του Στάθη Ψάλτη και βλέπω να κατακλύζονται τα social media από ύμνους και διθυράμβους για τις περίφημες ταινίες του στα '80ς με το ''Καμικάζι αγάπη μου'' και το ''Ράκος Νο 14''...Έλεος! Ας είναι αναπαυμένος ο εκλιπών μετά των Δικαίων, αλλά εν πολλοίς σπατάλησε το ταλέντο του σε σάχλες και φτήνιες. Εγώ θα τον θυμάμαι στον εκπληκτικό ρόλο του Γελωτοποιού στους ''Εμπόρους των Εθνών'' του Αλ. Παπαδιαμάντη(1973), όπου τραγουδούσε κι αυτός, μαζί με τον Ξυλούρη, το εξαίσιο άσμα των Φέρρη - Ξαρχάκου... Και βέβαια ως υπέροχο Κεφαλλονίτη τσιφούτη - συνεργάτη του Τάπα στον ''Συμβολαιογράφο'' του Αλ.Ραγκαβή (1978) σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη!!
~~~~~~~~
Κατευόδιο Στάθη Ψάλτη...
-Δ.Τζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου