ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ: Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Κωμωδία του Nick Witdy
Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππας
Ερμηνεύουν: Κ. Δανδουλάκη, Π. Χαϊκάλης, Γ. Τσιμιτσέλης, Τ. Κωστής.

Σκηνοθεσία.: Αντ. Δαγκλίδης. Κοστούμια.: Έβ. Σιούπη.



Πολωνία, 1941. Μια ομάδα θεατρίνων ξεγελά με τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις της τους συνταγματάρχες των SS. Φαρσοκωμωδία γνωστή από την κινηματογραφική της μεταφορά με τον Μελ Μπρουκς, ανεβαίνει σε μια λαμπερή παραγωγή, με τους Π. Χαϊκάλη και Κ. Δανδουλάκη

 ιδανικούς στους ρόλους τους

Αγίου Μελετίου 61Α, Κέντρο 
210-8640414 begin_of_the_skype_highlighting            210-8640414      end_of_the_skype_highlighting 210-8640452 begin_of_the_skype_highlighting            210-8640452      end_of_the_skype_highlighting

Πρόγραμμα Θεάτρου

• » ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η' ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ;
• Τετάρτη 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή 21.15, Σάββατο, Κυριακή 18.15 και 21.15

Η Κάτια Δανδουλάκη συζητά με τον Νίκο Βουλαλά 
«Στη καταχνιά η κωμωδία είναι ξέδομα ψυχής»

Η Κάτια Δανδουλάκη μιλάει στον Νίκο Βουλαλά με αφορμή τη φετινή μεταφορά στο θέατρο της ταινίας «Να ζει κανείς ή να μη ζει», από τους Ρέππα-Παπαθανασίου, στην οποία πρωταγωνιστεί  στο Θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» Αγίου Μελετίου 61Α και Πατησίων .


Η Κάτια Δανδουλάκη με τους συμπρωταγωνιστές της Παύλο Χαϊκάλη και Γιάννη Τσιμιτσέλη

Οταν η μητέρα μου έμαθε ότι θα μιλήσουμε, μου ζήτησε να σας ρωτήσω τι θα γίνει φέτος στη «Ζωή της Άλλης».

Α, αυτό δεν γίνεται με τίποτα! Θα βγάλω τα μάτια μου με τα ίδια μου τα χέρια αν πω τι θα συμβεί.

Φαντάζομαι ότι το ίδιο σας ρωτούν όταν σας συναντούν στο δρόμο.

Συνέχεια γίνεται αυτό. Αλλά το έχω εξηγήσει. Νομίζω πως ο κόσμος, για να ξεχαστεί και να μην τρελαθεί, πρέπει οπωσδήποτε να ταξιδέψει. Να φύγει το μυαλό του βλέποντας όλα αυτά τα απίθανα που συμβαίνουν στη σειρά, όλες αυτές τις κακίες και τις ίντριγκες. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το αφιόνι. Αφιόνι είναι. Τους ρωτάω: «Τι σας έχει πιάσει και κάνετε έτσι»; Είναι, βέβαια, και το σενάριο πολύ έξυπνο και στα τελευταία τρία λεπτά κάθε επεισοδίου μπορεί να γίνει η τέλεια ανατροπή.

Ο κόσμος σάς βλέπει εδώ και χρόνια σε δραματικές τηλεοπτικές σειρές κι όμως φέτος, όπως και σε πολλές προηγούμενες παραστάσεις, εσείς τον προσκαλείτε να δει μια κωμωδία. Πώς κρατάτε την ισορροπία;

Αυτή είναι μια καίρια ερώτηση, την οποία έχω απαντήσει με την πείρα των σχεδόν 40 χρόνων μου στο θέατρο. Αυτό το τίμημα αποφάσισα να πληρώσω από τα 24 μου χρόνια, από τότε που έκανα τη Μάρμω στους «Πανθέους». Ή ακολουθείς την εικόνα που έχεις στην τηλεόραση για να την «εισπράξεις» στο θέατρο ή αποφασίζεις να κάνεις το όνειρό σου, δηλαδή να παίζεις ρόλους διαφορετικών στόχων απ’ ό,τι στην τηλεόραση. Αλλά μπορεί να το πληρώσεις με αίμα. Ουδέποτε ακολούθησα την εικόνα που είχα στην τηλεόραση και το πλήρωσα με πολύ μεγάλες αποτυχίες και, βεβαίως, με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Με την πάροδο των χρόνων και με τα κολάζ που έχει κάνει από τα δραματικά αλλά και τα πολλά κωμικά έργα –γιατί είναι περισσότερες οι κωμωδίες που έχω παίξει στο θέατρο–, το κοινό έπαψε να έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από εμένα. Δεν σκέφτονται «από την Κάτια περιμένουμε αυτό ή το άλλο», ούτε με φωνάζουν στο δρόμο «Λένη» ή με κάποιο άλλο τηλεοπτικό όνομα. Κουβαλάνε πολλές εικόνες μου και αυτός είναι ο λόγος και που μου χαρίζονται για τη «Ζωή της Άλλης», στην οποία υποδύομαι έναν αποτρόπαιο χαρακτήρα. λόγω του παρελθόντος μου. Νομίζω πως με τον κόσμο έχουμε μια έντιμη σχέση, στρωμένη με πολύ γέλιο και κλάμα, που μου επιτρέπει να μην εγκλωβιστώ σε μια συγκεκριμένη εικόνα, όπως μπορεί να συμβεί σε έναν ηθοποιό που κάνει τώρα το ξεκίνημά του.

Φέτος, λοιπόν, εμφανίζεστε στο θέατρο με τη μεταφορά ­μιας ταινίας στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Μελ Μπρουκς.

Το «Να ζει κανείς ή να μη ζει» είναι ένα ακραία διασκεδαστικό έργο με μια παιδική αφέλεια σχεδόν σπαρακτική. Μιλά για έναν θίασο στην κατεχόμενη Πολωνία που κάνει αντίσταση στους Γερμανούς. Αυτό το ιντριγκαδόρικο θέμα της κατοχής, μέσα από την αυθεντική ματιά της καλλιτεχνικής ψυχής, έχει καυστικό και πικρό χιούμορ, αφέλεια, αλλά οδηγεί στην κάθαρση. Ελπίζω ότι το κοινό θα γελάσει σε μια εποχή καταχνιάς και παραζάλης που απ’ ό,τι φαίνεται θα έχει διάρκεια. Γιατί­ χρειάζεται να ανοίξουμε προοπτικές για όνειρα και ιδανικά που λείπουν.

Εκτός από την προφανή επαφή με την επικαιρότητα που έχει το έργο, πώς καταλήξατε σε αυτήν την επιλογή;

Ήταν η ώρα του να γίνει. Συντονίστηκαν τα «θέλω» πολλών ανθρώπων. Είχαν συνομολογηθεί πριν από επτά χρόνια, αλλά διάφορες άλλες δουλειές δεν μας επέτρεπαν τότε να τα πραγματοποιήσουμε. Στην αρχή το συζητούσαμε με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου, μετά επρόκειτο να το αναλάβει άλλο συγγραφικό ζευγάρι, ώσπου τα καταφέραμε να «ξανασυναντηθούμε» μόλις τον Μάιο με τους περισσότερους που επιθυμούσαν αρχικά αυτήν τη μεταφορά.

Είναι μια μεγάλη παραγωγή. Τη φοβάστε;

Δεν θα χρησιμοποιούσα αυτήν τη λέξη. Ίσως θεωρείται απαγορευτική μια ακριβή παραγωγή αυτήν την εποχή, αλλά είναι ένα πολύ διασκεδαστικό έργο, οπότε δεν πιστεύω ότι θα κινδυνεύσει. Αν ήταν μια αντίστοιχου μεγέθους δραματική παραγωγή, τότε νομίζω πως δεν θα το αναλάμβανε κανείς.

Τι κρατήθηκε και τι έμεινε έξω από την πρωτότυπη κινηματογραφική ταινία;

Η αστραφτερή διασκευή του Μιχάλη και του Θανάση είναι βασισμένη στην κεντρική ιδέα του πρωτότυπου σεναρίου, κρατάει δηλαδή τα βασικά στοιχεία του και στο 70% είναι ένα άλλο έργο. Οι κύκλοι που κάνει με τις διάφορες φαρσικές καταστάσεις είναι εντελώς διαφορετικοί, ενώ χρησιμοποιεί μια σύγχρονη γλώσσα, όχι εκείνης της εποχής, αλλά ούτε και αταίριαστη. Γράφτηκε δε με πολύ κέφι, ελεύθερα κι εν θερμώ, στο πολύ μικρό διάστημα που είχαμε στη δάθεσή μας.

Ποιος είναι τελικά ο ρόλος της κωμωδίας στην εποχή μας; Να προκαλεί απλώς το γέλιο ή να μας βάζει ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε;

Το πιο ουσιαστικό είναι το ξέδομα της ψυχής μας. Είτε γελάσουμε αβίαστα, χωρίς να πάρουμε τροφή για την επιστροφή στο σπίτι, είτε γελάσουμε με κάτι που θα μας κάνει να προβληματιστούμε, αρκεί το θέαμα να είναι ευγενές και να μην έχει φτήνια. Η φτήνια με απωθεί και τελικά είναι αυτή που βλάπτει την ψυχή.

Νίκος Βουλαλάς nvoulalas@athinorama.gr

* Περισσότερα θα γράψουμε σε σημείωμά μας  την ερχόμενη βδομάδα που θα δούμε την παράσταση.