Πες μου μια λέξη - Δημήτρης Χορν και Μάρω Κοντού

Τα νέα του Εθνικού Θεάτρου

Σεπτέμβριος 2011
Έρχονται στο Εθνικό Θέατρο!


Η χειμερινή περίοδος ξεκινάει στο Εθνικό Θέατρο τον Οκτώβριο με τον Βασιλικό και τον Κόκκινο Βράχο!

Νέα Σκηνή "Νίκος Κούρκουλος"

Ο Κόκκινος Βράχος, του Γρηγόριου Ξενόπουλου
Ο Κόκκινος Βράχος, το δημοφιλές έργο του Γρηγόριου Ξενόπουλου, που ο ίδιος μετέγραψε σε θεατρικό έργο με το τίτλο Φωτεινή Σάντρη, αφηγείται μια παράξενη και συναρπαστική ερωτική ιστορία.

Σκηνική προσαρμογή: Ρούλα Πατεράκη - Άκις Βλουτής
Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Σκηνικά: Εύα Νάθενα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη: Σύλβια Λιούλιου

Παίζουν: Θανάσης Ευθυμιάδης, Δημήτρης Μοθωναίος, Θέμις Μπαζάκα, Θέμης Πάνου, Αργύρης Πανταζάρας, Ιωάννα Παππά, Γιούλικα Σκαφιδά, Αμαλία Τσεκούρα, Κοσμάς Φοντούκης

Πρώτη παράσταση: 12 Οκτωβρίου 2011

Κεντρική Σκηνή

Ο Βασιλικός, του Αντώνιου Μάτεσι
Ο Βασιλικός, γραμμένος το 1829 – 1930, με επιρροές από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και έντονο κοινωνικό προβληματισμό ξεδιπλώνει τη σύγκρουση δύο κόσμων, της παλιάς συντηρητικής φεουδαρχικής τάξης και της νέας αστικής κοινωνίας που αναδύεται φέρνοντας φιλελεύθερες ιδέες.

Σκηνοθεσία: Σπύρος Ευαγελάτος
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική: Γιάννης Αναστασόπουλος
Φωτισμοί: Σπύρος Ευαγγελάτος
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Παίζουν: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Βελέντζας, Θανάσης Δήμου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Μιχάλης Μητρούσης, Νικόλας Παπαγιάννης, Λευτέρης Πολυχρόνης, Ευδοκία Ρουμελιώτη Πάνος Σκουρολιάκος, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιωργής Τσαμπουράκης, Κατερίνα Χέλμη κ.α.

Πρώτη παράσταση: 19 Οκτωβρίου 2011

"Σκηνοβάτες" και "Ηρακλής μαινόμενος": Τελευταίες παραστάσεις!


Οι "Σκηνοβάτες" και ο "Ηρακλής μαινόμενος", οι επιτυχημένες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζονται για λίγες ακόμα παραστάσεις.

Αναλυτικά:

"Ηρακλής μαινόμενος" του Ευριπίδη
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός

9/9 Αττικό Άλσος
11/9 Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο
14/9 Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους
16/9 Αιγάλεω, Θέατρο «Αλέξης Μινωτής»
18/9 Γαλάτσι, Άλσος Βεϊκου
22/9 Λάρισα, Κηποθέατρο Αλκαζάρ
25/9 Νέα Σμύρνη, Άλσος Νέας Σμύρνης

"Σκηνοβάτες" του Σταμάτη Φασούλη
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής

9/9 Πειραιάς, Βεάκειο
10/9 Πειραιάς, Βεάκειο
12/9 Βριλήσσια, Θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη»
14/9 Γαλάτσι, Άλσος Βεϊκου
17/9 Νέα Σμύρνη, Άλσος Νέας Σμύρνης
23/9 Κύπρος
24/9 Κύπρος


Το "Παραμύθι χωρίς όνομα" επιστρέφει στην Παιδική Σκηνή για λίγες μόνο παραστάσεις!


Το Παραμύθι χωρίς όνομα, το έργο σταθμός της Πηνελόπης Δέλτα, παρουσιάζεται σε επανάληψη από τις 26 Σεπτεμβρίου και για τρεις μόνο εβδομάδες στην Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού» του Εθνικού Θεάτρου για όσους δεν πρόλαβαν πέρυσι!




Εκατό χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευσή του, το Παραμύθι χωρίς όνομα, γραμμένο από μία από τις σημαντικότερες ελληνίδες συγγραφείς, διασκευάστηκε για τη σκηνή του θεάτρου και συγκίνησε πέρυσι τους μικρούς φίλους του Εθνικού Θεάτρου.




Mια συναρπαστική αλληγορική ιστορία για όλες τις εποχές και όλες τις ηλικίες, με αναπάντεχα επίκαιρα μηνύματα, σκηνοθετημένη από τον Τάκη Τζαμαργιά, σκηνοθέτη γνωστό για τη συνεπή καλλιτεχνική και παιδαγωγική του πορεία.




Σε ένα μακρινό βασίλειο, ο Βασιλιάς φροντίζοντας μόνο για την διασκέδαση και την καλοπέραση του, έχει αδειάσει το θησαυροφυλάκιο της χώρας. Οι κάτοικοι υποφέρουν και εγκαταλείπουν σιγά σιγά τον τόπο τους μέχρι που ο γιος του, το μικρό βασιλόπουλο, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Με σύμμαχο την μικρή αδερφή του, ξεκινάει μια πορεία, γεμάτη περιπέτειες και δυσκολίες, αλλά το θάρρος και η ακλόνητη πίστη του στους ανθρώπους θα τον βοηθήσουν να χαρίσει ξανά στο βασίλειό του όλα όσα έχει χάσει.





Η ταυτότητα της παράστασης

Διασκευή: Βαγγέλης Ραπτόπουλος – Τάκης Τζαμαργιάς

Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς

Σκηνικά: Γιάννης Θεοδωράκης

Κοστούμια: Κέννυ Μακλέλλαν

Κούκλες-Διδασκαλία κουκλοθεάτρου: Αντιγόνη Παρούση

Μουσική-Στίχοι: Δημήτρης Μαραμής

Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βίντεο: Παναγιώτης Ράπας

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Σμαρώ Κώτσια




Παίζουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Δημήτρης Βέργαδος, Γρηγόρης Γαλάτης, Σοφιάννα Θεοφάνους, Μαίρη Λούση, Μάνος Καρατζογιάννης, Κωνσταντίνος Καρβέλης, Μιχάλης Κοιλάκος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Φωτεινή Τιμοθέου, Δημήτρης Φραγκιόγλου, Κατερίνα Φωτιάδη, Στράτος Χρήστου

Προτάσεις Θεατρικών Παραστάσεων

  Ελληνικός Κόσμος  

Ωδείο Ηρώδου Αττικού Προτάσεις Θεατρικών Παραστάσεων Μήδεια Στις 2 & 3 Σεπτεμβρίου 2011 Μετά τη τεράστια επιτυχία στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, η Μήδεια σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, μουσική Ελένης Καραΐνδρου και με πρωταγωνιστές την Αμαλία Μουτούση και Χρήστο Λούλη, θα επαναληφθεί για δύο μοναδικές παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου 2011. «Αβάσταχτη ζημιά έγινε η ζωή μου», αναφωνεί η Μήδεια. Πλάσμα σκοτεινό και γοητευτικό, η βάρβαρη μάγισσα από την Κολχίδα, εγγονή του Ήλιου, οδηγήθηκε από τον έρωτά της στον Ιάσονα, πρόσφυγας στην Κόρινθο. Εδώ βιώνει την προδοσία και μηχανεύεται την πιο σκληρή τιμωρία.Τραγωδία του έρωτα και της εκδίκησης, η Μήδεια (431 π.Χ.) θίγει ταυτόχρονα πολύπλοκα ζητήματα μέσα από την αβυσσαλέα σύγκρουση των φύλων αλλά και των διαφορετικών πολιτισμών.Τη διάσημη ηρωίδα ερμηνεύει η Αμαλία Μουτούση πλαισιωμένη από ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών.Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2011. Περισσότερα...

ος  E-mail Προτάσεις Θεατρικών Παραστάσεων Αριστοφάνους 11 Mε το Σταμάτη Κραουνάκη και την ομάδα Σπείρα Σπείρα Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η ομάδα Ελληνικού Μουσικού ΘεάτρουΣπείρα Σπείρα παρουσιάζουν τη λαϊκή μουσικοχορευτική δράση«Αριστοφάνους 11».Είκοσι εξαιρετικοί νέοι άνεργοι καλλιτέχνες τραγουδούν, πειράζονται, θυμώνουν, αγριεύουν, ουρλιάζουν και προσεύχονται, ραπάρουν, σοκάρουν και ροκάρουν με χορικά και τραγούδια από τις έντεκα αριστοφανικές κωμωδίες.  http://acropolistreet.gr/protaseis-theatrou Περισσότερα...

«Εφυγε» ο Λυκούργος Καλλέργης

Σάββατο, 27 Αυγούστου 2011

Απεβίωσε το Σάββατο, σε ηλικία 98 ετών, ο ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης, ο οποίος το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς».

Επί εξήντα χρόνια ενσάρκωσε περισσότερους από 500 ρόλους στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο. Πέρασε στη σκηνοθεσία, δίδαξε νέους ηθοποιούς σε δραματικές σχολές, μετέφρασε θεατρικά έργα, δραστηριοποιήθηκε στον συνδικαλισμό, διετέλεσε βουλευτής του ΚΚΕ το 1977. Καταγόταν από οικογένεια Κρητικών οπλαρχηγών και ήταν γιος του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη, πρωτεργάτη της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε το 1914, στον Μυλοπόταμο Ρεθύμνου. Τέλειωσε τη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα -όπου και ήρθε στα δέκα του χρόνια- και έκανε θεατρικές σπουδές στην δραματική σχολή της Λαϊκής Σκηνής του Κάρολου Κουν.

Ο πρώτος του ρόλος στο θέατρο ήταν ο Πανάρετος στην «Ερωφίλη» του Χορτάτζη, που έπαιξε με τη «Λαϊκή Σκηνή» του Κάρολου Κουν το 1934.

Στην πολύχρονη διαδρομή του στην ελληνική θεατρική σκηνή, άνοιξε την καλλιτεχνική του βεντάλια, στην ελληνική και ξένη δραματουργία: αρχαία τραγωδία, Σαίξπηρ, Στρίντμπεργκ, Πιραντέλο, Γκόγκολ, Ονήλ κ.α.

Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ο ίδιος θεωρούσε τον «Τζων Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ίψεν, την «Ερωφίλη» του Χορτάτζη και την «Αντιγόνη» του Ανούϊγ.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του Θεάτρου Τέχνης, (1942-1950). Πρωταγωνίστησε σε πολλούς θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και επί 18 χρόνια στοΕθνικό Θέατρο του οποίου και διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής. Συνεργάστηκε με όλα τα «ιερά τέρατα» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατερίνα Ανδρεάδη, Αιμίλιο Βεάκη, Κατίνα Παξινού, Αλέξη Μινωτή κ.ά.

Εξίσου σημαντική ήταν η πορεία του στον ελληνικό κινηματογράφο που ξεκίνησε το 1949 με τον «Κόκκινο βράχο» του Γρηγόρη Γρηγορίου και τελείωσε το 2001 με τον «Αλέξανδρο και Αϊσέ» του Δημήτρη Κολλάτου.

Συμμετείχε επίσης στις τηλεοπτικές διασκευές του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1975) και στους «Πανθέους» του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη (1977), παραγωγές που έγραψαν ιστορία στα τηλεοπτικά χρονικά.

Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για μια δεκαετία από το 1956 και για μικρό διάστημα πρόεδρος. Επίσης, υπήρξε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος καθώς και Αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Ηθοποιών.

Το 2007, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή: AΠΕ-ΜΠΕ

Λυκούργος Καλλέργης "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΔΕΣ"

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, δάσκαλος δραματικής τέχνης, συνδικαλιστής, τέως βουλευτής, ο Λυκούργος Καλλέργης ξεκίνησε τη καριέρα του βγαίνοντας στο θέατρο το 1934 με πρώτο ρόλο τον “Πανάρετο” στην “Ερωφίλη” του Χορτάτζη. 

Στα πενήντα χρόνια της καριέρας του πήρε μέρος σε άπειρα έργα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ υπήρξε και ιδρυτικό μέλος του “Θεάτρου Τέχνης” του Κάρολου Κουν κατά τη δεκαετία 1942-1952 ερμηνεύοντας εξέχοντες ρόλους του ελληνικού και διεθνούς δραματολογίου. 

Απόγονος της μεγάλης Κρητικής ιστορικής γενιάς των Καλλέργηδων, ο Λυκούργος Καλλέργης, γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου αλλά μετοίκησε στην Αθήνα σε ηλικία μόλις δέκα χρονών. 

Γιος της πολύ γνωστής προσωπικότητας της εποχής, του δημοσιογράφου και σοσιαλιστή, Σταύρου Καλλέργη, ο οποίος επί δώδεκα χρόνια στα τέλη του 19^ου αιώνα, εξέδιδε την εφημερίδα “ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ” για να σταματήσει την έκδοση της τελικά και να επιστρέψει καταδιωκόμενος από το παλάτι στη Κρήτη, όπου και πέθανε, ο Λυκούργος Καλλέργης δεν ήταν δυνατός παρά να ενστερνιστεί τις ίδιες αρχές με τον πατέρα του και να κυριαρχεί έως ακόμα και σήμερα στο μυαλό του η δημιουργία ενός κόσμου καλύτερου, έστω ουτοπικού. Ενός κόσμου καταμερισμένου, με ίσα δικαιώματα εκατέρωθεν και όχι μονόπλευρα και μιας κοινωνίας που κάποτε πρέπει να δείξει επιτέλους το καλό της πρόσωπο σε όλους.. 

Η πλήρης συνέντευξη του Λυκούργου Καλλέργη στο τεύχος 60 των ΣΤΙΓΜΩΝ

*από το περιοδικό ΣΤΘΓΜΕΣ: http://www.stigmes.gr/gr/grpages/articles/kallergis.html

ΑΝΤΙΟ Μιχάλη Κακογιάννη....

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της για το θάνατο  του Μιχάλη Κακογιάννη  που εκτός από την ανυπολόγιστη προσφορά του στον Ελληνικό  πολιτισμό, υπήρξε και μέλος των φίλων  τη Επιτροπή φίλων και επανειλημμένα βοήθησε έμπρακτα τον αγώνα της. Το κενό που άφησε δεν μπορεί να αναπληρωθεί θα τον θυμόμαστε πάντα. 

Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ (venardu@enet.gr)

Στέλλα, κρατάω μαχαίρι»... Η ατάκα έχει αφήσει ιστορία, έχοντας πια καταγραφεί στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων. Οσο για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη με τη Μελίνα Μερκούρη, έχει κατακτήσει μια σημαντική θέση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Θέατρο Επιδαύρου - Σύντομο αρχαιολογικό χρονικό

Ιστορικά στοιχεία για το θέατρο της Επιδαύρου

Στοιχείο τυπικό της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων, η λατρεία του Ασκληπιού πλαισιωνόταν με αθλητικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες καθώς επίσης και από παραστάσεις δράματος. Συνεπώς, οι εκδηλώσεις (μουσικοί, ωδικοί αγώνες, θεατρικές παραστάσεις) στο θέατρο αποτελούσαν αναπόσπαστο, ουσιαστικό μέρος των εορταστικών δρωμένων προς τιμήν του ιατρού θεού. Τις παραστάσεις παρακολουθούσαν οι ασθενείς και οι προσκυνητές που προσέρχονταν στο ιερό.

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου θεωρείται το τελειότερο αρχαίο ελληνικό θέατρο από άποψη ακουστικής και αισθητικής. Βρίσκεται στον χώρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου πολύ κοντά στο χωριό Λυγουριό.

Η αρχιτεκτονική μορφή της σκηνής του θεάτρου της Επιδαύρου δείχνει ότι αυτό προοριζόταν για την παρουσίαση δραμάτων με την συμβατική μορφή που οριστικοποιήθηκε στην Αθήνα κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Επιπλέον, αντίθετα απ' ό,τι συνέβη σε άλλα θέατρα των κλασικών ή ελληνιστικών χρόνων, το συγκεκριμένο δεν αναμορφώθηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια κι έτσι διατήρησε την αυθεντική του μορφή μέχρι το τέλος της αρχαιότητας. Κατά την επικρατέστερη επιστημονική άποψη κατασκευάστηκε σε δύο διακεκριμένες φάσεις. Η πρώτη τοποθετείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα, περί το τέλος της πρώτης περιόδου ακμής του Ασκληπιείου που συνοδεύτηκε από σημαντική οικοδομική ανάπτυξη. Η δεύτερη συμπίπτει με τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα.

Θέατρο Επιδαύρου - Αρχιτεκτονική

Το θέατρο είναι το καλύτερα διατηρημένο κτίσμα του Ασκληπιείου της Επιδαύρου. Σε αυτό συναντάμε την χαρακτηριστική τριμερή διάρθρωση του ελληνιστικού θεάτρου στην ιδανική της έκφανση: κοίλο, ορχήστρα, σκηνικό οικοδόμημα. Η ορχήστρα του είναι απολύτως κυκλική, με δάπεδο από πατημένο χώμα εγκιβωτισμένο σε λίθινο περιμετρικό δακτύλιο. Έχει διάμετρο 19,5 μέτρα και περιβάλλεται από ανοιχτό αποχετευτικό αγωγό για την απομάκρυνση των νερών της βροχής που ρέουν από το κοίλο. Το κοίλο του θεάτρου είναι άριστα προσαρμοσμένο στην φυσική κοιλότητα της βόρειας πλαγιάς του όρους Κυνόρτιο με κλίση περί τις 26 μοίρες. Αποτελείται από δύο μέρη που χωρίζονται από περιμετρικό διάδρομο: το κατώτερο έχει 34 σειρές εδωλίων και το ανώτερο, που κατασκευάστηκε στην δεύτερη οικοδομική φάση, 21. 

Στενές κλίμακες ανόδου κατατέμνουν τα δύο μέρη σε σφηνοειδείς κερκίδες. Σε κάτοψη το κοίλο υπερβαίνει το ημικύκλιο η δε χάραξή του είναι ελαφρά ελλειψοειδής. Στα δύο άκρα καταλήγει σε ισχυρούς αναλημματικούς τοίχους. Η χωρητικότητά του θεάτρου ανέρχεται περίπου σε 14.000 θεατές. Το επίμηκες σκηνικό οικοδόμημα, που εφάπτονταν στην ορχήστρα κλείνοντας απ' άκρου σε άκρο το άνοιγμα του κοίλου προς βορρά, αναπτυσσόταν σε δύο μέρη. Εμπρός βρισκόταν το υπερυψωμένο προσκήνιο με όψη ιωνικού ρυθμού και προέχοντα άκρα. Πίσω ορθωνόταν το διώροφο κτίριο της σκηνής. Η όψη του δεύτερου ορόφου αρθρωνόταν σε μεγάλα ανοίγματα για την υποδοχή ζωγραφιστών πινάκων (σκηνικών). Δύο ράμπες οδηγούσαν εκατέρωθεν στο επίπεδο του προσκηνίου. Πυλώνες ιωνικού ρυθμού, με δύο θύρες συνέδεαν αρχιτεκτονικά την σκηνή με τα αναλήμματα του κοίλου. Η άριστη ακουστική του Θεάτρου της Επιδαύρου, που ασφαλώς θα ενισχυόταν από τον ανακλαστήρα του αρχικού σκηνικού οικοδομήματος, οφείλεται στην τέλεια γεωμετρία του σχεδιασμού. 

Ο Παυσανίας επισκέφθηκε το Θέατρο της Επιδαύρου γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ., δηλαδή τουλάχιστον τέσσερις αιώνες μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης κατασκευαστικής του φάσης, και εκφράζει απερίφραστο θαυμασμό για την ομορφιά και την αρμονία του. Ως αρχιτέκτονα του διάσημου θεάτρου κατονομάζει τον Πολύκλειτο, στον οποίο πιστώνει και την κυκλική Θυμέλη (Θόλο). Παραμένει αδιευκρίνιστο αν ο αρχαίος περιηγητής ταυτίζει τον αρχιτέκτονα των οικοδομημάτων με τον ομώνυμο, κορυφαίο Αργείο γλύπτη του 5ου αιώνα π.Χ. (που θα ήταν λάθος) και πάντως η αναφορά του παραμένει επιστημονικά ανεπιβεβαίωτη.

Η σημερινή μορφή του θεάτρου της Επιδαύρου είναι αποτέλεσμα διαδοχικών αναστηλωτικών επεμβάσεων.

Θέατρο Επιδαύρου - Σύντομο αρχαιολογικό χρονικό

Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος απαγορεύει με διάταγμα την λειτουργία των Ασκληπιείων και το ιερό της Επιδαύρου κλείνει οριστικά ύστερα από σχεδόν 1.000 χρόνια λειτουργίας. Φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες επεμβάσεις ολοκληρώνουν την ερήμωση του χώρου. Το κοίλο του θεάτρου θάβεται σε προσχώσεις μικρού βάθους και διασώζεται. Αντιθέτως, τα προέχοντα ερείπια της σκηνής λεηλατούνται συστηματικά καθ' όλη την διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Το 1881 η Αρχαιολογική Εταιρία ξεκινά συστηματική ανασκαφή. Παρ' ότι το σκηνικό οικοδόμημα είναι αφανισμένο το κοίλο αποκαλύπτεται σε καλή κατάσταση με μόνη φθορά τα γκρεμισμένα αναλήμματα. Σύντομα το θέατρο γίνεται διάσημο και ελκύει την προσοχή της ελληνικής κοινής γνώμης της εποχής που διακατέχεται από το επίμονο ιδεολόγημα της ιστορικής συνέχειας με το ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν. Η επανεμφάνιση του καλοδιατηρημένου αργολικού θεάτρου, ονομαστού ήδη από την αρχαιότητα, συσχετίζεται στενά με το θέμα της αναβίωσης του αρχαίου δράματος. Το πιεστικό αίτημα για πολιτιστική και οικονομική αξιοποίηση (δηλαδή χρήση) των αρχαίων θεάτρων ωθεί σε βιαστικές, λανθασμένες επεμβάσεις αποκατάστασης του κοίλου. Το 1907 αναστηλώνεται η δυτική πάροδος και ο παράπλευρος αναλημματικός τοίχος. 

Δεύτερη φάση επεμβάσεων ακολουθεί αμέσως μετά τον πόλεμο. Αυτή τη φορά στόχος είναι πρωτίστως να στερεωθεί το μνημείο ώστε να καταστεί ασφαλές και κατάλληλο για φιλοξενία θερινών παραστάσεων αρχαίου δράματος στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Πρόκειται για εκτεταμένες ανακατασκευές και αποκαταστάσεις που γίνονται από την τότε Διεύθυνση Αναστηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας υπό την εποπτεία του Α. Ορλάνδου και διαρκούν σχεδόν μια δεκαετία (1954-1963). Ανακατασκευάζονται πλήρως αμφότερα τα αναλήμματα, ο ανατολικός πυλώνας εισόδου, στερεώνονται όλα τα εδώλια του κάτω διαζώματος και προγραμματίζεται ανακατασκευή μέρους του προσκηνίου που τελικά δεν υλοποιείται λόγω χρήσης του χώρου για το Φεστιβάλ. 

Το 1988, τρεις δεκαετίες έντονης και ανεξέλεγκτης χρήσης του θεάτρου επιβάλλουν τρίτη φάση αναστηλωτικών εργασιών που ξεκινά στο πλαίσιο της δράσης της Ομάδας Εργασίας για την Συντήρηση των Μνημείων του Ασκληπιείου της Επιδαύρου (ΟΕΣΜΕ) του ΥΠ.ΠΟ. Πρόκειται κυρίως για διορθωτικές επεμβάσεις στις οποίες εφαρμόζονται για πρώτα φορά αυστηρά επιστημονικές μέθοδοι. Γίνονται εκατοντάδες συντηρήσεις, συγκολλήσεις, ανατάξεις και συμπληρώσεις εδωλίων, περιορίζεται η πρόσβαση στο μνημείο εκτός ωρών παραστάσεων, τίθενται περιορισμοί στη χρήση του κτιρίου της σκηνής, αποκαθίσταται η αρχαία αποχέτευση του κοίλου, αποσυναρμολογείται, συντηρείται και ξαναστήνεται ο δυτικός πυλών. Το 1988, το θέατρο εντάσσεται μαζί με ολόκληρο το Ασκληπιείο στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Θέατρο Επιδαύρου και Φεστιβάλ

Με το ξεκίνημα του μεσοπολέμου το θέμα της αναβίωσης του αρχαίου δράματος εισέρχεται βαθμιαία σε τροχιά υλοποίησης: ιδρύεται ο θίασος Επαγγελματικής Σχολής Θεάτρου (1924), το ζεύγους Σικελιανού διοργανώνει τις Δελφικές εορτές ενώπιον διεθνούς κοινού (1927, 1930), ιδρύεται το Εθνικό Θέατρο (1932) και συστηματοποιείται η έρευνα για την σκηνική ερμηνεία των αρχαίων θεατρικών έργων. Το 1936 η Κυβέρνηση Μεταξά καθιερώνει ετήσιες «περιόδους εορτών» με παρουσιάσεις αρχαίων δραμάτων σε υπαίθρια θέατρα. Κορυφαίοι δημιουργοί του θεάτρου και της μουσικής επισκέπτονται το θέατρο της Επιδαύρου και διοργανώνουν μεμονωμένες μουσικές και θεατρικές παραστάσεις στο φως της ημέρας, δοκιμάζοντας τις δυνατότητές του χώρου αλλά και το κατά πόσον οι ιδέες τους είναι εφαρμόσιμες. Το 1935 ο Δημήτρης Μητρόπουλος δίνει στο θέατρο της Επιδαύρου συναυλίες με μουσικούς της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών, ενώ το 1938 ο Δημήτρης Ροντήρης παρουσιάζει με δυνάμεις του Εθνικού Θεάτρου την σοφόκλεια Ηλέκτρα έχοντας ως αντίπαλες πρωταγωνίστριες την Κατίνα Παξινού (Ηλέκτρα) και την Ελένη Παπαδάκη (Κλυταιμνήστρα). Όμως η έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αναβάλλει κάθε περαιτέρω εξέλιξη γι' αργότερα.

Το 1955, κατά την ίδρυση των θερινών Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου από την Κυβέρνηση του πρεσβύτερου Κωνσταντίνου Καραμανλή, η παρουσίαση αρχαίου δράματος καταλαμβάνει απολύτως κεντρική θέση. Η μακρά προϊστορία των ιδεολογικών εμμονών περί ιστορικής συνέχειας με την αρχαιότητα βρίσκει επιτέλους ολοκληρωμένη θεσμική έκφραση και ταυτόχρονα ιδανική έδρα. Ήδη, το καλοκαίρι του 1954 ο Ροντήρης είχε ανεβάσει δοκιμαστικά με δυνάμεις του Εθνικού Θεάτρου τον ευριπίδειο Ιππόλυτο σε αναβίωση παλαιότερης, ξαναδουλεμένης δικής του σκηνοθεσίας. Επίσημα εγκαίνια του θεσμού γίνονται στις 19/6/1955 από το Εθνικό Θέατρο με την Εκάβη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μινωτή και με πρωταγωνίστρια την Παξινού.

Στα 51 χρόνια λειτουργίας του Φεστιβάλ Επιδαύρου η σκηνή του διάσημου αρχαίου θεάτρου φιλοξένησε όλα τα κορυφαία ονόματα από τις παλαιότερες αλλά και τις νεώτερες γενιές ηθοποιών του ελληνικού θεάτρου της μεταπολεμικής περιόδου. Το πατημένο χώμα της ορχήστρας του ανάγεται σε πεδίο υπέρτατης καταξίωσης για τους Έλληνες θεατρανθρώπους (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες, χορογράφους, σκηνογράφους) και ταυτόχρονα μείζον πεδίο διαχρονικής εξέλιξης της ερμηνευτικής του αρχαίου δράματος. Κατά την πρώτη εικοσαετία των Επιδαυρίων ο χώρος ήταν αποκλειστικότητα του Εθνικού Θέατρο.

Εκτός από αρχαίο δράμα το θέατρο της Επιδαύρου φιλοξένησε αραιά παραγωγές όπερας, χορού, συναυλίες συμφωνικής μουσικής και άλλα είδη μουσικής. Οι διασημότερες όλων αυτών των διαφορετικών εκδηλώσεων είναι αναμφίβολα οι παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που παρουσίασε Νόρμα του Μπελίνι (1960) και Μήδεια του Κερουμπίνι (1961) με την Μαρία Κάλλας σε σκηνοθεσία Μινωτή και σκηνικά-κουστούμια Τσαρούχη.

Θέατρο επιδαύρου - Πρόσβαση και επικοινωνία

Το αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου βρίσκεται, σε απόσταση μισής ώρας με αυτοκίνητο από το Ναύπλιο και περίπου δύο ωρών από την Αθήνα. Η είσοδος στο Θέατρο της Επιδαύρου γίνεται μέσω της πύλης του αρχαιολογικού χώρου.

Ερχόμενοι με ιδιωτικό μέσο από Αθήνα ακολουθείτε την σήμανση και αφήνετε την Εθνική Οδό Αθηνών-Κορίνθου αμέσως μετά την γέφυρα του Ισθμού. Εξερχόμενοι από την δεξιά λωρίδα περνάτε κάτω από την Εθνική Οδό και στρίβετε αριστερά προς Επίδαυρο στην επαρχιακή οδό Κορίνθου-Επιδαύρου. Ακολουθώντας την σήμανση «Προς αρχαίο θέατρο Επιδαύρου» σε μία περίπου ώρα και αφού προσπεράσετε Νέα Επίδαυρο και Παλαιά Επίδαυρο, φτάνετε στην διασταύρωση του Λυγουριού όπου στρίβετε αριστερά προς Ασκληπιείο. 

Εάν έρθετε από Ναύπλιο περνάτε μέσα από το Λυγουριό και κατευθύνεστε προς τον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου.
Από το Ναύπλιο αλλά και από την Αθήνα, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε λεωφορεία των ΚΤΕΛ που κάνουν ειδικά δρομολόγια μετ' επιστροφής για τις παραστάσεις στο Θέατρο.

Τηλέφωνα επικοινωνίας:

Ταμεία του Φεστιβάλ Επιδαύρου: 210 32 72000
Αρχαιολογικός χώρος Ασκληπιείο της Επιδαύρου: 27530-23009 & 27530-22666.

Τα στοιχεία για το Θέατρο Επιδαύρου είναι από το Φεστιβάλ Αθηνών

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

*από το: http://www.theaterinfo.gr/index.html

O Μάρκος Σεφερλής στο Δελφινάριο με την παράσταση «Μεγάλη του γέλιου σχολή»

 Το "Δελφινάριο" ξεκαρδίζεται σε μια εποχή 
εθνικής κατάθλιψης  και μας χρειάζεται 
το γέλιο περισσότερο από κάθε άλλη φορά....  

Ένα από τα θεάματα του καλοκαιριού, είναι οι παραστάσεις του Μάρκου Σεφερλή. Μένοντας τυπικότατος στο ραντεβού του θα γεμίσει και φέτος το Δελφνάριο με την «Μεγάλη του γέλιου σχολή».Ο  Μάρκος Σεφερλής είναι από τους ανθρώπους, που τα τελευταία χρόνια μας κρατούν σταθερή παρέα κάθε καλοκαίρι. Το εύρος του κοινού του είναι από τα πιο ποικίλα, ξεκινώντας από τις νηπιακές ηλικίες, μέχρι και την τρίτη. Πολλές φορές έχει κατηγορηθεί πως τα θεάματα που προσφέρει είναι χαμηλής ποιότητας, παρόλα αυτά το κοινό δείχνει να τον αγαπά και να κρατά γεμάτο το θέατρο του. Δεν είναι και τυχαίο πως οι καλοκαιρινές παραστάσεις του Σεφερλή, έχουν τρελό τζίρο, που ακόμα και μεγάλες θέατρα όπως το Εθνικό, θα ζήλευαν.Φέτος, αντιλαμβανόμενος την ανάγκη του κόσμου για περισσότερο γέλιο παρά ποτέ, θα ανοίξει μια σχολή. Όχι για να διανθήσει τις υποκριτικές ικανότητες φιλόδοξων ηθοποιών, αλλά για να σκορπίσει γέλιο. Έτσι η «Μεγάλη του γέλιου σχολή» του, είναι γεγονός. Τι θα δούμε; Ολόκληρη την ελληνική τηλεόραση σε 150 λεπτά. Όσους πρωτοστάτησαν, είτε έμειναν-για πόσο ακόμα, να δούμε- είτε έφυγαν σαν πεφταστέρια. Τούρκοι, παίκτες ριάλιτι, άνεργοι, ακόμα και η Πάττυ. Φυσικά το show του, είναι αντιστοίχου μεγέθους με τους σταρ που θα δούμε στη σκηνή. Ο ένας, ο μοναδικός, ο υπέρλαμπρος Σάκης Ρουβάς, δίνει συναυλία. Τώρα ποιος θα είναι ο Ρουβάς, αφήνω την φαντασία σας να καλπάσει ανενόχλητη. Το σίγουρο είναι πως θα τον δούμε να δίνει συναυλία στην Επίδαυρο-σκηνή του Δελφιναρίου, όπως είχε ακουστεί. Δεν θα λείψει όμως και ο σταρ του χορού. Ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά ο Τρύφωνας Σαμαράς. Εκτός απο αυτά, θα δούμε και τα διάσημα μπαλέτα, όχι τα Μπολσόι, τα άλλα, που είναι χαρακτηριστικα΄της επιθεώρησης.Όλα αυτά και άλλα πολλά θα διαδραματιστούν στη σκηνή του Δελφιναρίου, με άπλετο χιούμορ και ένα Σεφερλή, να κάνει τα κωμικά σκετσάκια που τόσο πολύ λατρεύει ο κόσμος. 

Μάριος Κάλλος • 18/06/2011 http://www.downtown.gr/